Antieke groentjes...

Heel lang geleden heb ik eens een poging gedaan om antiek Groen/blauw aardewerk te verzamelen. Mijn verzameling is klein gebleven zoals jullie zien, omdat het heel moeilijk te vinden is. En.....als je een keer iets tegen komt bij een antiquair betaal je er een vermogen voor. Op één van de foto's zie je een klein vaasje van glas staan, bij dit vaasje moet ik altijd denken aan hoeveel voorwerpen er door onwetendheid in de prullenbak terecht komen. Want zeg nou zelf het vaasje, notabene nog met een barst,  verdiend niet bepaald de schoonheidsprijs maar het is wel een HEEL oud exemplaar, zelfs van voor de jaartelling. Het is ooit bij opgravingen aan de oppervlakte gekomen. Ondanks slechts een paar voorwerpen ben ik toch erg blij met mijn kleine verzameling...

Abstract spelen met tulpen...

Van de laatste Tulpen in de tuin heb ik nog wat foto's gemaakt. Als ze zo op het laatst staan te bloeien en helemaal open staan, bijna omkrullen, vind ik ze nog steeds erg mooi. Op de computer was echter het resultaat verre van wat mijn zintuigen hadden waargenomen. Heb in mijn fotobewerkingsprogramma nog getracht om het beter over te laten komen maar jammer genoeg zonder bevredigend resultaat. Tja.....dan ga ik dus weer spelen met de foto's, met een selectie gereedschap heb ik stukjes tulp uitgesneden en die telkens anders ingekleurd. Op die manier is het uiteindelijk een soort Abstract geheel geworden. Weet niet of jullie nog iets van een tulp kunnen herkennen, hi, hi, maar zelf vind ik het een grappig drieluik geworden...

Werk van Kazuhiko Nakamura...

Er zijn zoveel, eigenlijk onuitputtelijk veel manieren om kunst tot uiting te laten komen. Kazuhiko Nakamura, een kunstenaar uit Japan, heeft weer zo zijn eigen manier van werken. Hij houd zich bezig met het verzamelen van allerlei objecten of simpele gebruiksvoorwerpen uit allerlei catogorieën. Vervolgens maak hij daar allemaal foto's van en in combinatie met mensen of dieren  gaat hij digitaal aan het werk. De eindresultaten zijn behoorlijk extravagant, maar daar hou ik beslist van. Zijn werken vind ik erg knap gemaakt.  Dat staat los van of het eventueel je smaak zou zijn, en snap volkomen dat mensen dat niet meteen aan de muur gaan hangen, maar bijzonder is het wel...

Oud jeugdboek Pinkeltje...

Er is weer een mooi oud jeugdboek tevoorschijn gekomen, "De avonturen van Pinkeltje" het is de eerste uitgave uit 1939 van Dick Laan. De boekenlegger van leer is ook nog uit die tijd. En het grappige is dat mijn moeder dit boek weer van haar ouders heeft gekregen. Zelf heb ik er heel veel in gelezen als klein meisje. Pinkeltje is een mannetje met een witte baard en een puntmuts. Hij is zo groot als een pink, vandaar zijn naam, hij is echter geen kabouter. De vriendjes zijn de hond, Wiebelstaartje, de poes Snorrebaard en vijf muisjes: Knabbeltje, Grijshuidje, Zwartsnoetje, Kraaloogje en Langstaartje. En een ander vriendje is Wolkewietje, een wolkenmannetje even groot als Pinkeltje maar afkomstig van bovenop de wolken. Zo grappig dat ik me nog zo goed kan herinneren dat ik niet begreep dat er zo'n klein mensje kon bestaan. En ongetwijfeld zal ik daar mijn moeder veel vragen over hebben gesteld. Bij ons in de buurt was er in die tijd een soort flatgebouw neergezet, een van de eerste met iets van acht etage's,  en dat was heel wat. En in mijn fantasie zag ik altijd als we daar langs kwamen Pinkletje ergens op het dak rond scharellen. Hier laat ik een paar illustratie's zien waarmee het boek vol staat, zo schattig de tekeningen uit die tijd van Dokie van Amstel. De bijbehorende verhaaltjes boeide me enorm. Erg leuk om dit boek na zo lange tijd weer eens door mij handen te laten gaan.

Jakkes, helemaal niet fit...

Vandaag voor het eerst weer sinds een paar dagen achter de PC. Nog helemaal niet fit maar het gaat langzaam iets beter. Waarschijnlijk heb ik voedselvergiftiging waar ik behoorlijk last van heb. En daarbij heb ik ook altijd een vrij lage bloeddruk, dat zit in de familie en is op zich helemaal niet verkeerd. Doktoren roepen altijd daar kan je honderd mee worden. Maar wat de meeste mensen niet weten is dat je je er knap beroerd door  kan voelen en al helemaal als je er nog iets anders bij hebt. Dan leef je zo ongeveer continue op de grens van flauwvallen, dus de laatste dagen was het voornamelijk horizontaal. Sinds vandaag kan ik gelukkig weer een beetje voedsel tot mij nemen, en dan gaat het langzaam weer de goede kant op. Maar genoeg gezeurd nu, ben al lang blij dat ik nu rechtop achter de PC zit en even iets van mij kan laten horen. Laat jullie wat mooie bloemen zien, de akelei die nu volop in bloei staat, viooltjes en nog wat andere. Zo meteen ga ik lekker achter in de tuin op een ligstoel half onder een boom genieten van alle bloemen, het zonnetje schijnt vandaag volop dus dat is in ieder geval prettig.
Wens iedereen een fijne week toe...

    

Werk van Peter van Oostzanen...

Een tijdje geleden ben ik het werk van Peter van Oostzanen een keer tegen gekomen, en als je naar zijn schilderijen  kijkt krijg je het idee te kijken naar een wereld waar de natuurwetten nauwelijks grip op hebben. Voorwerpen heben ongebruikelijke  functie's en mensen en dieren gedragen zich anders dan in het dagelijkse leven. Van Oostzanen speelt een spel met de realiteit door dingen uit te beelden die in werkelijkheid nooit zouden kunnen. Zijn manier van schilderen spreekt mij persoonlijk wel aan, ook zijn kleur gebruik is sprankelend. Hier laat ik jullie een aantal details uit zijn werken zien...
En opeens dacht ik net wanneer ben ik eigenlijk begonnen met bloggen en dat was 6 mei 2009 dus ben al een jaartje bezig,  en heb er nog steeds veel plezier in...

Naaldkant of kantklos techniek...

Weet niet hoe het weer bij jullie is de laatste dagen maar hier in ieder geval behoorlijk nat, koud en winderig. Dus ben ik maar eens de zolderverdieping een beetje aan het reorganiseren.  En.....wat kwam ik er tegen, diep in een la verstopt een heel oud handwerkboek, natuurlijk wist ik het bestaan ervan maar was totaal vergeten waar ik dat boek ooit had neergelegd. Op zolder dus...
Er staat helemaal geen tekst in het boek, misschien hooguit op de kaft, maar juist die kaft zit er niet meer bij.
Als ik al dit kantwerk goed bekijk denk ik dat het het Engelse "Buck Point" handwerk is. Dat werd met hele fijne klosjes geklost met linnengaren.  Maar het zou ook het Vlaamse, Rijselse kant kunnen zijn.
Op misschien het Brusselse Duchess kant. Of wie weet misschien wel het Turnhoutse kant....Eigenlijk kan ik ook niet goed zien of het naaldkant of kantklos kant is. Wie weet is er iemand onder jullie die mij daar antwoord op kan geven, zou het leuk vinden om het te weten. In ieder geval zijn het stuk voor stuk kunstwerkjes, zelf heb ik ook nog een heel oud kleedje met kwastjes die er ongeveer zo uit ziet.

Trompe L'oeil...

Trompe L'oeil is een bepaalde schildertechniek die bedriegelijk realistisch aandoet. Dit Franse woord betekent dan ook letterlijk "Bedrieg het oog" Ben er werkelijk door gefascineerd, zo knap om deze speciale effecten tot stand te brengen. Op verschillende manieren en met uiteenlopende materialen komen dit soort kunstwerkjes tot stand. Vaak worden ze geschilderd op houten panelen, op één van de foto's zie je ook verticaal een naad lopen. Ook op straten worden er complete schilderijen gemaakt die je doen geloven dat het zich in diepte afspeelt.  Mozaiek steentjes op zodanige manier op een vlakke achtergrond plakken dat je het idee hebt dat er een enorme vaas met fruit in een nisje staat. Ook in tuinen is het heel erg mooi om toe te passen, zie je het al voor je, lekker lui liggend in je tuinstoel, de zon die je huid verwarmd en dan aan het einde van de rozenbogen een tafereel van pilaren met een geweldig uitzicht, dat doet je toch werkelijk dromen...Ook worden er wel eens platte dunne latjes gebruikt die zodanig vast gezet worden dat het een effect van een grote nis geeft,  als je daarvoor dan een prachtige bloeiende struik zet geeft dat heel veel diepte. Ben benieuwd wat jullie van deze gezichtsbedrog technieken vinden...