Hilarisch * * *

Wat zal dit nu weer zijn vragen jullie je misschien af, ik ga het vertellen.  Van de week tijdens de avondvierdaagse, op één van de dagen dat het flink regende,  hoorde ik op de radio iemand aan een medeloper vragen , het valt niet mee met al die regen maar de poncho houd u tenminste droog,  waarop de dame in kwestie zei, alleen mijn voetenzijn kledder nat en er bestaan geen poncho's voor schoenen. Opeens schoot me te binnen dat ik wat jullie hierboven zien op zolder had liggen. Mijn moeder heeft   altijd heel veel dingen bewaard dus kan ik het mooi eens laten zien.

Mijn moeder heeft deze overschoenen gedragen zo rond 1938, zij droeg toen ouderwetse rijglaarsjes met hak met en  vetersluiting aan de voorkant.  Ze zaten verpakt in bovenstaand hoesje.

Zoiets als deze exemplaren.

Ze zijn gemaakt van vrij stevige soort kunststof dus kon zie niet mooi neerleggen of rechtop zetten om duidelijk te fotograferen.

Hier zie je aan de linkerkant een stukje zool en aan de rechterkant zie je de opening waardoor de hak ging.

Hier overdwars zie je de ritssluiting die de rijgsluiting beschermde. 

Vondsten uit het verleden * * *

Op zolder heb in een oud kastje staan met  allerlei snuisterijen, bijvoorbeeld oude teken spullen van vroeger, voorraad Kerst kaarten, maar ook nog wat spullen van mijn moeder, één heel groot boek met harde kaft en een kleiner exemplaar, een oefenschrift. Nu wist ik wel dat mijn moeder veel jaren gewerkt  heeft  op het naaiatelier van Hirsch & Co in Amsterdam. Maar ze heeft me er eigenlijk nooit veel over verteld. Dat grote boek staat dus helemaal vol met uitgewerkte patronen die zijzelf getekend heeft. Ze heeft bij alle patronen uitgebreid beschreven hoe alles genaaid moest worden. En  haar handschrift herken ik natuurlijk meteen.

Het boek is helemaal verkleurd door de jaren heen en wat rafelig  geworden. Mijn moeder is geboren in 1922 en zover ik me nog kan herinneren werkte zij daar al  toen ze een jaar of 17 was. Haar vader was jong gestorven in 1936 en daar mijn Oma met 10 kinderen achterbleef, en er in die tijd geen sociale voorzieningen waren gingen een aantal kinderen ook haar oudere zussen werken om geld  voor het gezin te verdienen. Nu ben ik een beetje de geschiedenis terug gaan lezen en zag dat bij de firma Hirsch & Co de Costumières een gedegen opleiding kregen. Zo mooi dat ik dat boek van mijn moeder nu tegenkwam en goed bekeken heb. Na het leeg halen van haar woning zijn gewoon een aantal dingen in dat kastje terecht gekomen.

Het tweede boekje is een oefenschrift. Nog geheel met ouderwets taal gebruik, het woord  zo met twee oo geschreven, gewenst  met sch enz. het is een schoolboekje en jammer genoeg staat er geen jaartal in vermeld. In de tekst staat vermeld dat dit boekje is samengesteld om op een eenvoudige manier onze kinderen  enig idee te geven hoe je op een simpele manier eenvoudige versieringen kan aanbrengen. Op één bladzijde stonden wat simpele krabbels getekend,  je ziet ze hier aan de bovenkant, en de andere bladzijde had ruitjes papier en daar kon je dan die simpele krabbels zelf uitwerken tot iets wat je een mooie versiering vond, [dat zie je daar dus onder]

Hier waren ook sechts een aantal lijntjes  geplaats [geen foto] en mijn moeder had daar dit van gemaakt.

Nu weet ik wel dat er bij mijn moeder thuis door alle kinderen altijd op verjaardagen en feestdagen  allemaal mooie kaarten werden getekend en met lieve teksten daarop. Misschien was dat ook wel normaal in die tijden dat weet ik eigenlijk niet.  Misschien  is dit schoolboekje omstreeks 1932/33 toen was mijn  moeder 10/11 jaar. Dat zijn dan toch echt al erg leuke uitwerkingen op die leeftijd.

Deze heeft mijn moeder niet helemaal voltooid en dat snap ik best, het is ook een saaie. 

Aan deze uitwerkingen heeft ze behoorlijk wat tijd besteed, en heerlijk haar fantasie laten werken, erg leuk om te zien. Heb maar een aantal uit het boekje gefotografeerd. Er werden ook nog cijfers voor gegeven achterin het schriftje. Voor deze kreeg mijn moeder een 7 en de rest bijna allemaal een 6

Antieke MINI popjes* * *

In mijn kijkkast kwam ik van de week deze mini popjes weer een keer tegen, eigenlijk heel leuk om een keertje te laten zien.  Ze zijn van mijn moeder geweest en zij had ze gekregen van haar moeder, mijn grootmoeder dus die rond 1885 geboren is, ze zijn dus a heel erg oud en dan mag je het antiek noemen. De popjes zijn maar 8 cm. groot en gemaakt van Celluloid.

Het elastiek waarmee  de armen bevestigd zijn is helemaal verpulverd, moet nog eens een keertje  kijken hoe ik dat kan verhelpen. Die armpjes zijn zo klein dat je ze bijna niet kunt vasthouden. Waarom ik het vooral leuk vind om dit te laten zien is omdat mijn moeder de kleding voor deze popjes heeft gehaakt. Het jurkje van het meisje heeft een prachtig klokkend rokje. De buitenste rand van het rokje is 79 cm. lang, het rokje zelf is 3 cm. hoog kun je nagaan dat het echt een heel priegelig werkje is geweest.

Heb even een close-up genomen van de klokkende rand. Het popje in het midden is een jongetje. Het grappige is dat deze mini popjes ook nog bewegende oogjes hebben en het materiaal is erg kwetsbaar. Celluloid, heb het opgezocht. Celluloid is een verbinding van nitrocellulose en Kamfer met toegevoegde kleurstoffen en andere middelen. Het wordt algemeen beschouwd als het eerste thermoplast, dat is een plastic dat vervorming toelaat bij verwarming. De allereerste popje van dit materiaal werden vervaardigd in 1856 toen was de naam Parkesine, later is dat veranderd in Celluloid.

Dit is het jongetje, het is er maar eentje maar ben even een beetje aan het spelen geweest.

Dat meisje heeft zelfs nog onder dat klokkende rokje  een onderbroek aan en  sokjes. Ze staan mooi te pronken in mijn kijkkast vol met mooie lieve spulletjes, allemaal met een verhaal erbij en veelal ook met speelgoed waar ik zelf als klein meisje nog mee gespeeld heb. Spulletjes om te koesteren.

Uit de oude doos * * *

Mijn grootouders van moeders kant zijn geboren zo rond 1880, zij kregen 10 kinderen. Mijn moeder is geboren in 1922. In dat gezin was het gebruikelijk dat alle kinderen elk jaar met de verjaardagen van moeder en vader een mooie kaart gaven waarin ze allemaal mooie en lieve wensen beschreven. Ook met nieuwe jaar gaven ze aan hun ouders zo'n kaart. Bijzonder is dat ik nog een map vol van de brieven die mijn moeder naar haar ouders schreef in mijn bezit heb. De foto hierboven is een detail van een brief die mijn moeder met nieuwjaar schreef. Het is goed te zien dat de versiering op de brief van allemaal stukjes stof zijn vervaardigd. Ook het papier zelf had een prachtig reliëf.

 Hier zie je brief in z'n geheel, ongeveer A4 formaat, en binnenin volop beschreven.

Deze kaart schreef mijn moeder voor haar moeder ik 1931 toen ze negen jaar was. Prachtige afbeelding hé en zou beslist niet misstaan in2022, als ik deze kaart nu in de winkel tegen zou komen dan kocht ik hem zo mooi vind ik het.

Deze kaart is geschreven in 1927, voor haar vader maar daar mijn moeder nog maar 5 jaar was heeft Oma  [mijn moeder, LOUISE] ongetwijfeld geholpen. De afbeeldingen voor de versiering hadden bijna allemaal een lipje aan de onderkant en als je daar zachtjes aan trok dan kwam er een bloem  of een rokje van papier tevoorschijn, echt prachtig.

Alweer zo'n prachtige kaart, A5 formaat ongeveer, die mijn moeder aan haar moeder schreef met haar verjaardag. Dat was in 1933, mijn moeder was toen 11 jaar. En op de foto kan je zien hoe mooi haar handschrift al was op die leeftijd. Heb in de hoekje kleine stukje tekst toegevoegd.

 En hier zien jullie de kaart compleet. Die tekst, geweldig toch, Lieve Moe Leeflang Hoera!!! Dit is maar een klein gedeelte uit de oude doos, heerlijk om daar af en toe even van te genieten.

Nostalgie * * *

Op een oude kast bij ons boven op de overloop staan allemaal mooie voorwerpen, erfstukjes uit beide families. Het is daar moeilijk foto's nemen omdat het daar donker is en ik geen lampen wil aan doen of een flitser wil gebruiken. Maar eigenlijk past het ook wel een beetjes bij de  sfeer van deze voorwerpen.

Er staat bijvoorbeeld een microscoop, een aantal oude fototoestellen, ook een aantal mooie meetinstrumenten. 

Een grote verrekijker en nog een aantal kleine voorwerpen waarvan ik eigenlijk niet precies weet waarvoor het in die tijd gebruikt werd.

Wat ook best uniek is dat bijna bij alles nog het originele foudraal aanwezig is, en dat soort dingen gaat meestal door de tijd heen verloren.

Ook staan er een aantal oude foto's tussen

Het is een genot om dagelijks zicht te hebben op deze mooie spulletjes, daar geniet ik echt van.

Nostalgische Kerstversiering * **

Bij het tevoorschijn halen van de Kerstspulletjes kwam ik weer een paar mooie oude kerst versieringen tegen zoals deze prachtige Engel, die van mijn grootouders van vaders kant is geweest. Zoals jullie zien is de kleding van deze Engel door de jaren heen  wel aangetast maar ondanks dat blijft het voor mij toch een schoonheid. Bij de kraag en aan de onderkant zijn versieringen aangebracht met gedroogde besjes en takjes en die vallen nog steeds niet uit, waarschijnlijk omdat het keurig ligt opgeslagen en afgedekt met vloeipapier en alleen een paar weken per jaar tevoorschijn komt.

 De vleugels zijn gemaakt van papier maché waar wat goudkleurig verf overheen is geschilderd.

Dit grappige Kerstmannetje is ook al heel oud en voor mij een mooie herinnering, als klein meisje was ik er gek op. Elk jaar hing dit kerstmannetje in de boom, trouwens nu ook in mijn eigen boom. Het lijfje is een soort netje waar je heerlijke snoepjes in kan doen en zo herinner ik het me ook. Daar het netje inmiddels heel teer is geworden hang het nu dus zonder inhoud.

Het hoofdje van de Kerstman is ook gemaakt van papier Maché, en je ziet het wel het is net als bij mensen, door de ouderdom krijgen we allemaal rimpels ;-) zijn handen zijn van hout, en hij is ongeveer 12 centimeter groot.

Ook deze prachtige oude standaard gebruiken we nog steeds. We kopen altijd een Nordmann boom, zagen in de stam een kruis en zetten de boom een etmaal in een emmer water, en je vind geen naald meer op de grond tot begin januari als hij weer verdwijnt.

Oud Speelgoed in mijn Kijkkast * * *

 Dit had zomaar mee kunnen doen met de  letter S van de 2021 Challenge, maar ik had daar toen al een aantal andere uitwerkingen voor in gedachten vandaar vandaag een apart logje over oud speelgoed. Het staat bij ons in een antieke bureaukast. Deze kast heb ik zo'n 48 jaar geleden gekocht, het is een bureau met onderkasten en allerlei vakjes en lades. Bovenop het bureau staat een opkast met planken, waarschijnlijk voor boeken want de diepte is te krap voor ordners. En die zijn ook niet fraai om te zien dus die hebben wij in de onderkasten. De opkast gebruik is als KIJKKAST en daar staat o.a een groepje oud speelgoed waar ik zelf nog als klein meisje mee gespeeld heb. Trouwens alles in die kijkkast heeft een verhaal met mooie herinneringen. En die krokodil is ook zo enig, aan de onderkant zijn wieltjes bevestigd waarmee je  de krokodil kunt opwinden door hem een aantal keren over een harde onderkant heen en weer te halen. Als je hem dan los laat rent hij over de grond en klappert hij met zijn bek, haha haast angstaanjagend.

Wie kent ze niet de metalen kikkertjes  met aan de achterkant een stukje metaal dat schuin is bevestigd zodat je als je er op drukt een kwakend geluid te horen krijgt, als kind was ik er gek op en nu ik dit weer

door mijn handen liet gaat kon ik het niet laten er even mee te spelen.

Het kipje links boven op de achtergrond heeft een mondstukje warmee een toeterend geuid kunt maken, niks kipperigs natuurlijk maar wel leuk om even op te blazen.  Ook de vogeltjes zijn zo grappig, de bijpassend sleuteltjes heb ik ook nog steeds, je wint ze op en dan hippen ze triomfantelijk over de tafel.

Dit is een aapje van hout die verbonden is aan een half ovaal, [ het staat niet helemaal op de foto  onderaan is een ronding ] de touwverbinding houd het aapje strak, en als je nu knijpt aan de dwarsstokjes dan gaat het aapje ronddraaien vooroven en achterover, en hoe harder je knijpt des te gekker doet het aapje.

Dit gekke mannetje op een kanon is ook van ijzer en staat ook in de kast, ik kocht het eens in een klein  plaatselijk rommelwinkeltje.

Nog een detail uit de kijkkast, heeft niets met speelgoed te maken maar wel leuk om te zien. Verschillende oude tasjes, en klein zwart beursje die van mijn moeder is geweest. Verschillend zilverwerk dat ik weleens kocht op veilingen. Aan de veiligheidsspeld hangen allenmaal oude ringen die ik allemaal gedragen heb en trouwens af en toe pak ik er nog weleens eentje die qua kleur mooi bij een keldigstuk past.

Dit is een klein stukje van de kijkkast, hij staat op een vrij donkere plek maar ik zal eens proberen om van het geheel een geslaagde foto te maken. Hoop dat jullie  het leuk vonden om even mee te kijken * * * 

UPDATE -- Ra Ra wat is dit ? * ? * ?

 In het mooie ladenkastje dat ik van mijn moeder heb geërfd, liggen ongelooflijk veel spulletjes, van de week heb ik dit apparaatje eens goed bekeken en vraag mij af waar dit nu ooit voor gebruikt werd. Het moet volgens mij toch echt iets met handwerken te maken hebben, alhoewel . . . . .er ging ook een heel klein lichtje bij mij branden maar dat moet ik nog verder uitzoeken. Met alle creatieve dames die mij regelmatig bezoeken is er waarschijnlijk vast iemand die het antwoord weet, de gebruiksaanwijzing  van dit raadselachtige apparaatje. 

Uit deze la van het kastje  kwam dit raadseltje tevoorschijn.

De lengte van dit apparaatje is 12 centimeter. Op de eerste collage kan je zien dat er aan de onderkant een gat in zit, Aan de bovenkant kan je de schroef losdraaien en de naald met haakje verschuiven in lengte. De naald kan er aan de bovenkant en onderkant uit. Aan de onderkant van de naald zit geen gaatje of oogje waar je iets doorheen kan schuiven. Dus dat GAT aan de onderkant is op zich al een raadsel, haha. De naald heb ik even groot afgebeeld zodat je kan zien dat de punt vrij scherp is, niet een gewone haaknaald. Ben heel benieuwd of iemand het weet * * * 

UPDATE over het raadsel; ik schreef al dat er een lichtje bij me ging branden en dat ik het nog verder ging uitzoeken, inmiddels kwam ik op en site een beschrijving en een foto tegen van zo'n soort naald maar dan in metaal. Mieke stuurde mij ook een foto en inderdaad het is een apparaatje om ladders in nylonkousen te repareren. En achteraf kan ik me nu ook nog goed herinneren dat mijn moeder dat regelmatig deed. Vroeger waren de  nylon kousen een stuk degelijker dan tegenwoordig, en  ook vrij kostbaar vandaar ze veel vaker gerepareerd werden.

Deze twee foto's kwam ik op internet tegen, de bovenste werd handmatig gebruikt en de foto hieronder laat een naald zien die met een klein motortje werd aangedreven. Hoe het nu precies werkt is me nog steeds niet duidelijk want ik kan daar niet echt iets duidelijk over vinden. Wel heel leuk dat het raadsel is opgelost, Kunnen we weer rustig gaan slapen.