Voor vandaag heb ik gelozen voor de U van Uilen, en ik hoop dat julie er niet uilig van worden want het zijn er best wel veel. De meeste weten waarschijnlijk wel dat wij al jaren elk jaar weer Uilen in de kastanjeboom hebben, inmiddels al bijna 30 jaar. En daar uilen honkvast zijn is de groep uitgegroeid tot ongeveer 15 exemplaren. Ze zitten altijd goed verstopt ook al hebben wij inmiddels wel door waar ze zich verstoppen. Ondanks die wetenschap blijft het toch heel erg moeilijk om mooie foto's van ze te nemen maar gelukkig is het me door de jaren heen toch een aantal keren best wel redelijk goed gelukt om ze vast te leggen.
Het zijn allemaal Ransuilen, maar het grappige is als je al die foto's bekijkt dat ze er toch weer allemaal heel verschillend uitzien. Soms ronde koppen, of rechthoekige. Deze foto hierboven was een jonge ransuil, hij zat vrij laag op een tak en zelf zat ik daaronder heerlijk wat te lezen. Enfin...ik begon gewoon maar wat te praten met deze uil, en elke keer als hij mijn stem hoorde draaide hij zijn kopje van links naar recht en keek me aan met die grote ogen, de afstand van ons was ongeveer een meter, echt een geweldige belevenis.
Kijk hier zie je die kleine waar ik een gesprekje mee had in volle glorie.
De laatste drie jaar zitten er nog dagelijks zo'n stuk of drie in de boom, maar al die jaren daar voor waren het er dagelijk wel 15 stuks. Het is een prachtig gezicht als ze gaan uitvliegen als het schemerig wordt, je weet niet wat je ziet en we gingen er ook echt voor zitten. Hun spanwijdte ligt tussen 85 en 95 centimeter, dus probeer je voor te stellen als ze achter elkaar uitvliegen, voor mensen die angst voor vogels hebben zou het een horror zijn om daar tussen te zitten. Maar wij genoten er enorm van elke avond weer.
Dus ook dagelijks een flinke bult uilenballen waar je de botjes van muizen aan alle kanten ziet uitsteken. Uilenballen zijn niet vies hoor, ze zijn snel droog en voelen een beetje aan als wol. Maar poepen deden ze ook natuurlijk en dat was wel wat minder leuk, haha, een groot Picasso schilderij op het terras, niet iets op even heerlijk een soepje onder die boom te gaan eten. Wat dat betreft vinden we het wel fijn dat er tegenwoordig maar dagelijks een stuk of drie uilen wonen.
Jullie zijn inmiddels vast al gek van al die uilen maar ik ga nog even verder, een uit hout gesneden uiltje die tussen de rozen hangt.
En mijn zelfgemaakte uil kan natuurlijk niet achterblijven.
Ook tekende ik deze twee gekke uiltjes op een takje.
En dit is echt de laatste hoor, een tekening die ik al eerder heb gemaakt, de zwarte blokjes en puntvormen lijken op oogjes en snaveltjes vind ik, en doen me daarom aan uilen denken vandaar
* * *
