In mijn kijkkast kwam ik van de week deze mini popjes weer een keer tegen, eigenlijk heel leuk om een keertje te laten zien. Ze zijn van mijn moeder geweest en zij had ze gekregen van haar moeder, mijn grootmoeder dus die rond 1885 geboren is, ze zijn dus a heel erg oud en dan mag je het antiek noemen. De popjes zijn maar 8 cm. groot en gemaakt van Celluloid.
Het elastiek waarmee de armen bevestigd zijn is helemaal verpulverd, moet nog eens een keertje kijken hoe ik dat kan verhelpen. Die armpjes zijn zo klein dat je ze bijna niet kunt vasthouden. Waarom ik het vooral leuk vind om dit te laten zien is omdat mijn moeder de kleding voor deze popjes heeft gehaakt. Het jurkje van het meisje heeft een prachtig klokkend rokje. De buitenste rand van het rokje is 79 cm. lang, het rokje zelf is 3 cm. hoog kun je nagaan dat het echt een heel priegelig werkje is geweest.
Heb even een close-up genomen van de klokkende rand. Het popje in het midden is een jongetje. Het grappige is dat deze mini popjes ook nog bewegende oogjes hebben en het materiaal is erg kwetsbaar. Celluloid, heb het opgezocht. Celluloid is een verbinding van nitrocellulose en Kamfer met toegevoegde kleurstoffen en andere middelen. Het wordt algemeen beschouwd als het eerste thermoplast, dat is een plastic dat vervorming toelaat bij verwarming. De allereerste popje van dit materiaal werden vervaardigd in 1856 toen was de naam Parkesine, later is dat veranderd in Celluloid.
Dit is het jongetje, het is er maar eentje maar ben even een beetje aan het spelen geweest.
Dat meisje heeft zelfs nog onder dat klokkende rokje een onderbroek aan en sokjes. Ze staan mooi te pronken in mijn kijkkast vol met mooie lieve spulletjes, allemaal met een verhaal erbij en veelal ook met speelgoed waar ik zelf als klein meisje nog mee gespeeld heb. Spulletjes om te koesteren.
